Συχνότερη αιτία του ιλίγγου το έσω αυτί!

Eνα πολύ συχνό πρόβλημα που απασχολεί χιλιάδες ανθρώπους καθημερινά και προβληματίζει ιδιαίτερα τους γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, κυρίως βέβαια τους ωτορινολαρυγγολόγους ,καθ’ότι η συχνότερη αιτία του ιλίγγου αφορά στον λαβύρινθο ο οποίος δεν ειναι άλλος απο το έσω αυτί.

Οταν λέμε ίλιγγο εννοούμε εκείνο το σύμπτωμα κατα το οποίο ο άνθρωπος έχει την εντύπωση οτι τα αντικείμενα του περιβάλλοντός του περιστρέφονται γύρω του , ή οτι αυτος περιστρέφεται γυρω απ’αυτά ή ωθείται ή αιωρείται προς διάφορες κατευθύνσεις ή ακόμη και αίσθημα πτώσης στο κενό. Επειδή όμως τίποτα απο αυτά δεν γίνεται στην πραγματικότητα, ο ίλιγγος μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ψευδαίσθηση κίνησης του περιβάλλοντος χώρου ή της θέσεως που το άτομο κατέχει στο χώρο.

Πολύ συχνά συνοδεύεται απο τάση προς έμμετο.

Η αίσθηση της θέσεώς μας στο χώρο,ειναι κατάσταση η οποία ελέγχεται απο περιφερικά όργανα οπως ο λαβύρινθος (κατα κύριο λόγο),πληροφορίες απο τις αρθρώσεις για τη θέση των άκρων και βέβαια πληροφορίες οπτικές (απο τα μάτια) ,οπου μηνύματα απ’ όλα αυτά τα όργανα μεταφέρονται στο κεντρικό ελεγκτικό όργανο,την παρεγκεφαλίδα (εγκεφαλος ) για να γίνει η ολοκλήρωση της διαδικασίας ισορρόπησης του σώματος.

Ο λαβύρινθος τώρα, διακρίνεται στον πρόσθιο και τον οπίσθιο, οπου πρόσθιο οναμάζουμε τον κοχλία δηλαδή το καθε ‘αυτό όργανο της ακοής, και οπίσθιο ονομάζουμε την αίθουσα με τους ημικύκλιους σωλήνες που ειναι το περιφερικό όργανο της ισορροπίας. Αντιλαμβάνεται δηλαδή κανείς τη στενή σχέση μεταξύ των δυο αυτών οργάνων (στην πράξη μιλάμε για ένα-το λαβύρινθο του εσω ωτός) που εχει ως αποτέλεσμα συχνά άτομα που πάσχουν απο ίλιγγο, να παρουσιάζουν ταυτόχρονα ακουστικές διαταραχές οπως βουητά και βαρηκοία , ενω άτομα τα οποία έχουν ακουστικά προβλήματα συχνά να ζαλίζονται και ίσως να κανουν και εμμέτους.

Συχνά οι ασθενείς μας αναφέρουν ίλιγγο και εννοούν ζάλη,στιγμιαία απώλεια συνείδησης ή σκοτοδίνη. Η ζάλη συνήθως δεν συνδέεται με διαταραχές του λαβυρίνθου και δεν συνδυάζεται με ψευδαίσθηση κίνησης. Η έννοια της ζάλης μπορεί να περιλαμβάνει καταστάσεις οι οποίες έχουν σχέση με διαταραχές της ισορροπίας απο ασυνέργεια των μελών του σώματος (νευρομυικές διαταραχές) , διαταραχές προσανατολισμού, της συνείδησης ,παθήσεις των οφθαλμών, λιποθυμίες απο κυκλοφορικές ανωμαλίες ή ψυχογενείς διαταραχές.

Ποιά είναι τώρα η θεραπεία του ιλίγγου? σαφώς ολα ξεκινούν απο την ορθή διάγνωση & πιστέψτε με, οτι στην περίπτωση του ιλίγγου αυτό δεν είναι πολύ εύκολη υπόθεση & χρειάζεται συνήθως αρκετή ωρα συζήτησης με τον ασθενή για την εξακρίβωση των συμβάντων κατά τη διάρκεια της κρίσης του ιλίγγου και εργαστηριακές εξετάσεις όπως π.χ. ακοολογικός έλεγχος –γιατι ο γιατρός μου μετράει την ακοή ? εγω απλά ζαλίζομαι !! , αλλά και ειδικές ασκήσεις πρόκλησης ιλίγγου με σκοπό τη διαγνωστική προσπέλαση του προβλήματος και ταυτόχρονα την θεραπεία του. Παράδειγμα αναφέρω μια απο τις συχνότερες μορφές ιλίγγου,τον καλοήθη παροξυσμικό ίλιγγο θέσεως ,ο οποίος χαρακτηριστικά εμφανίζεται οταν ξαπλώσουμε στο κρεβάτι ή σηκωθούμε απο αυτό (ακριβώς λίγο μετά την κατάκλιση ή την έγερση) ,η κρίση διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, ειναι έντονη και δύσκολα απαντά στα φάρμακα. Η διάγνωση και η θεραπεία γίνεται, απο τον εκπαιδευμένο γι’ αυτό ωτορινολαρυγγολόγο που αποκαθιστά πλήρως συνήθως το πρόβλημα με μια ειδική άσκηση που εκτελεί στον ασθενή, διαρκείας λίγων λεπτών, χωρίς καθόλου φάρμακα.

Εν κατακλείδι καθε ζαλάδα δεν ειναι ίλιγγος , οι αληθινές κρίσεις ιλίγγου συνήθως οφείλονται στο λαβύρινθο του αυτιού αλλα χρειάζονται διαγνωστική προσπέλαση καθ’ οτι κάποιες φορές , ευτυχώς τις λιγότερες , υποκρύπτουν σοβαρά νευρολογικά νοσήματα , τα οποία πρέπει οπωσδήποτε να διαγνωστούν έγκαιρα.